Flet to instrument dęty reprezentujący grupę instrumentów dętych drewnianych. Wydawać by się mogło (jak niektórzy uważają), że jest to instrument dęty blaszany ze względu na materiał, z jakiego wykonuje się go współcześnie. Nie mniej jednak dawniej flety wykonywane były właśnie z drewna, co stanowi o klasyfikacji tego instrumentu.
Flet jest jednym. z najstarszych instrumentów na świecie. Jego początki sięgają około trzech tysięcy lat wstecz. Początkowo instrument ten był wykonywany z trzciny, kości lub drewna (hebanu, bukszpanu) lub, tam gdzie było to możliwe, z kości słoniowej, porcelany i kryształu. Pierwsze flety miały siedem otworów, potem przybyła im jedna klapka, a ich ilość była sukcesywnie zwiększana aż do siedmiu klapek.W późniejszym okresie średniowiecza znane są w Europie dwa rodzaje fletów: podłużny, z dzióbkowym ustnikiem, zbudowany na wzór fujarek, oraz poprzeczny, bez ustnika, trzymany w położeniu prawie poziomym. Z tych dwóch rodzajów pierwszy typ instrumentu cieszy się zrazu większą popularnością i nosi nazwę fletu. Dopiero w XVII w. flet poprzeczny dochodzi do większego znaczenia, a obecnie jest jedynym rodzajem fletu używanym w orkiestrze. Zanim jednak osiągnął dzisiejsza doskonałość brzmienia, ulegał licznym przemianom, stopniowo kształtującym jego współczesną strukturę.
W 1830 roku Theobald Boehm, niemiecki budowniczy instrumentów, wymyślił i skonstruował nowatorski i pomysłowy system klap (który nosi teraz jego imię) umożliwiający granie z doskonałą intonacją. Pozycja rąk dzięki takiemu rozwiązaniu stała się o wiele wygodniejsza i umożliwiała wygrywanie dźwięków, które do tej pory powodowały duże trudności. Wynalazek ten zmienił techikę gry, ale też wpłynął na materiał, z którego wykonywało się flety. Od tej chwili robiono je z metalu. Możemy wyróżnić dwa podstawowe- srebro i argentan( mieszanka kilku metali: miedzi, niklu i cynku pokryta warstwą srebra). Do prdukcji fletów wykorzystuje się też złoto i platynę. Charakterystyczne dla fletów metalowych jest to, że dźwięk jaki się z nich wydobywa jest bardziej donośny a ich trwałość, z uwagi na materiały uzyte do produkcji, jest znacznie większa, oraz nie wpływa to na sposób grania. Flet Boehma w porównaniu z dawnymi typami zyskał ogromnie na czystości i miękkości brzmienia dźwięków, dawał możliwości wydobycia prawie wszystkich trylów, a skalą swoją obejmował oktawę czterokreślną. Te zalety zapewniły mu powszechny udział w nowoczesnej orkiestrze, a kompozytorów skłoniły do pisania bogatszych, skomplikowanych technicznie partii fletowych. Nowy instrument dzięki swej dogodnej konstrukcji zyskał zwolenników na całym świecie a wynaleziony przez Boehma system klap zaczął być stosowany w innych instrumentach, jak na przykład klarnet. W roku 1838 Auguste Buffet, paryski wykonawca insrumentów, dodał jeszcze trylową klapę Dis i klapę Gis. Od 1839 roku w Londynie Ward zaczął manufakturowo produkować flety Boehma, a od 1841 roku dołączyli także z takową produkcją Rudall i Rose. Po wielu eksperymentach ustalono, że najlepszym metalem do produkcji fletów jest srebro.
Flet poprzeczny składa się z trzech części: Główka- płytka ustnikowa z otworem zadęciowym. Ze względu na różne preferencje flecistów, mamy do wyboru różnie profilowane płytki ustnikowe. Płytka połączona jest z kominkiem. Wewnątrz główki znajduje się jeszcze śruba i stoper, a na zewnątrz widoczna jest jeszcze korona. Jako stoper używa się korka- naturalny i najczęściej stosowany. Jednak obecnie korzysta się również ze stoperów syntetycznych. Jest on fabrycznie ustawiony dlatego nie powinno się zmieniać jego położenia. Przesuwając go zmieniamy intonację instrumentu. Aby nastroić flet, wysuwamy odpowiednią długość główki z korpusu i im bardziej jest wysunięta tym instrument jest nastrojony niżej. Korpus – jest to środkowa część instrumentu, na nim znajduje się 12 otworów i mechanizm z klapkami i dźwigniami, które otwierają i zamykają te otwory. Pod klapami przytwierdzone są do nich poduszki, dzięki którym klapy się szczelnie zamykają. Spotyka się klapki otworowe, które mają na środku otwór, który grający zamyka opuszkiem palca, oraz zamknięte klapki, bez otworów. Stopka – ostatnia część fletu, na której znajduje się 3, bądź 4 otwory, w zależności od rodzaju stopki (w stopce C- 3 otwory, w stopce H- 4 otwory). Odpowiada za najniższe wydobywane dźwięki, a mechanizm działa na tej samej zasadzie co w korpusie.
Flet w dzisiejszych czasach jest instrumentem bardzo popularnym a także chętnie wybieranym przez młodych adeptów sztuki muzycznej. Jest to instrument o delikatnej i szlachetnej barwie, ma duże możliwości zarówno techniczne jak i brzmieniowe. Wiele odmian fletu pozwala na uzyskanie brzmienia fletowego w różnych rejestrach. Obecnie instrumentem ten przede wszystkim wykorzystywany jest w muzyce powaznej ale również np. w jazzie.