InstrumentyDete.pl

Rożek czyli instrumenty instrumenty podwójnostroikowe

Rożek angielski to instrument, który obok fagotu i oboju reprezentuje grupę instrumentów dętych, z tą jednak róznicą, że są to instrumenty podwójnostroikowe. W odróżnieniu do klarnetu i i saksofonu posiadają stroik wykonany z dwóch blaszek trzcinowych nałożonych na siebie równolegle, które w tym układzie tworzą szczelinę, w którą wdmuchuje się powietrze.

Rożek angielski to altowa odmiana oboju. Instrument ten charakteryzuje się pełniejszą barwą niż obój, który posiada raczej bardziej piskliwe brzmienie. Skala instrumentu wynosi od e do b 2. W notacji muzycznej stosuje się transpozycję o interwał kwinty czystej w górę ( h do f3) w stosunku do rzeczywistego brzmienia. Instrument składa się z podłużnej rury, zakończonej charakterystycznym gruszkowatym rozszerzeniem co wpływa na znaczne zmiękczenie barwy instrumentu, która odróżnia go od oboju. Otwory nawiercone na długości instrumentu otwierane są klapami, które ułatwiają przykrywanie klap, do których nie ma możliwości dosięgnąc palcami. W instrument dmie się za pośrednictwem cienkiej, metalowej rurki ze stosunkowo dużym ciśnieniem, a jednocześnie niewielką ilością powietrza. Stroik jest podwójny, złożony z dwóch listków wykonanych z trzciny. Do produkcji stroików do rożka wkorzystuje się tę samą część trzciny, jak w przypadku oboju. Powietrze przepływając pomiędzy nimi wywołuje ich wibrację co daje początek brzmienia instrumentu. Wysokość dźwięku zmienia się poprzez przedłużanie lub skracanie słupa powietrza. Korpus instrumentu tradycyjnie wykonywany jest z twardego drewna albo z tworzyw sztucznych. Najczęsciej jednak jest to twarde drewno takie jak heban czy coccobollo. Brzmienie instrumentu charakteryzuje się melancholijnym, śpiewnym i dość głębokim tonem. Jest to barwa bardzo miękka i dość ilustracyjna. W związku z tym, iż rożek jest odmianą altową oboju, stąd technika gry na tych instrumentach różni się nieznacznie. Ze wgzlędu na nieco większe rozmiary na rożko angielskim najczęściej gra się z paskiem zawieszonym na szyji w celu lepszej kontroli nad instrumentem i odciążania rąk.. Instrument ten wywodzi się od tak zwanego oboju myśliwskiego, któremu dodano na początku XVIII w. czarę głosową w kształcie gruszki. W I poł. XIX w. został udoskonalony z użyciem systemu klap i odtąd był szerzej wykorzystywany zwłaszcza w muzyce poważnej. Ze względu na swoje charakterystyczne brzmienie a także jako przedłużenie skali oboju, rożek angielski był bardzo chętnie wykorzystywany w muzyce symfonicznej. Do najpiękniejszych partii solowych na ten instrument należy solo z IX symfonii Antonina Dworaka oraz solo z drugiej części w symfonii d-moll Cesara Francka. Inne znane utowry przeznaczone na ten instrument to między innymi:

J. S. Bach – Transkrpcje suit i sonat wiolonczelowych.
E. Bozza – Divertissement na rożek i fortepian.
G. P. Haendel – Concerto c-moll.
G. Donizetti – Concertino.
P. Hindemith – Sonata na rożek i fortepian.
A. Honneger – Concerto da camera na rożek i flet.
G. Jacob – Rapsodia na rożek z towarzyszeniem orkiestry.
B. Marcello – Sonata nr 3.
W. A. Mozart – Adagio
C. Schumann – Dwa preludia na rożek i organy.

Comments are closed.