InstrumentyDete.pl

Puzon to instrument dęty blaszany

Puzon to instrument dęty blaszany, który w trzynastym wieku narodził się w rodzinie trąbek. Wówczas trąbki proste nabrały kształtu litery „s”, a wkrótce środkowy odcinek ich rury stał się prosty. Ta zmiana doprowadziła do powstania puzonu, który znany jest jako największa trąbka. Przez kolejne dwa stulecia konstrukcja instrumentu ulegała ciągłym zmianom, ostatecznie w wieku piętnastym przybrała finalną postać.

 

W kolejnym stuleciu powstały liczne odmiany puzonów różnej wielkości, w tym puzon altowy, dyszkantowy, tenorowy, basowy i kontrabasowy. Dziś wyróżnić możemy następujące rodzaje instrumentu:

  • puzon suwakowy, w którym zmiana długości instrumentu odbywa się dzięki wykorzystaniu rury w kształcie litery „u” połączonej z główną jego częścią. Luz pomiędzy dwoma rurami posiada odpowiednią wielkość – z tego powodu możliwe jest wytworzenie ciśnienia wewnątrz puzonu i swobodne przesuwanie się rur między sobą.
  • puzon sopranowy, zwany także trąbką suwakową ze względu na podobieństwo – posiada strój B lub C. Zastosowanie znalazł głównie w chorałach kościelnych. Zniknął z przemysłu muzycznego w osiemnastym wieku, zastąpiony puzonem tenorowym.
  • puzon tenorowy – posiada skalę od E do f2, pojawił się w osiemnastym wieku, zastępując puzon sopranowy. Stało się to z powodu zmieniającej się techniki gry na tym rodzaju instrumentu.
  • puzon altowy – używany w orkiestrach symfonicznych w stroju Es. W przeszłości występował również w stroju F.
  • puzon tenorowo-basowy wyposażony jest w bonusowy zawór, który obniża dźwięk o całą kwartę (z tego powodu zwany jest kwartwentylem). Stanowi najbardziej uniwersalny rodzaj puzonu, odpowiadającej dużej ilości muzyków ze względu na małe gabaryty i możliwość gry w większości rejestrów.
  • puzon basowy zwany jest także puzonem majorowym i tubą major. Najczęściej występował w stroju F lub Es (puzon kwartowy lub kwintowy).
  • puzon doppio, podwójny w stroju niskim B, zwany jest także oktawowym lub kontrapuzonem.
  • puzon wentylowy wynaleziony został w roku 1820. Wówczas w jego konstrukcji wykorzystano trzy zawory, często dodawano także w zawór obniżający strój puzonu o kwartę. Ze względu na brak suwaka jego budowa była nieco mniejsza, dzięki czemu zyskał sobie wysoką pozycję w przemyśle muzycznym. W dziewiętnastym wieku wykorzystywany był w orkiestrach, dziś jednak nie używa się go często.

Comments are closed.